Virus
Sekcja Larpowa => Dyskusje => Wątek zaczęty przez: Szept w Listopada 05, 2013, 14:34:36 pm
-
Na fali naszego wielkiego wygadania, naszych myśli co to nie ma ich jak wypowiedzieć, słów co w głowie buczą i naszych przemiłych osobowości. Oto gra. Bez postaci. Bez idei. Jedno wielkie bez. Spotykamy się i:
--------------------------------------------------------------
Jesteśmy dla siebie uprzejmi.
Obdarzamy się uśmiechem, szczerym nie przekolorowanym.
Szukamy tematu rozmowy, który podejdzie wszystkim i wszystkich wciągnie. Jednakże tematem się nie podniecamy.
Nie przerywamy innym i mówimy poprawnie, nie klniemy.
Nie poruszamy tematów kontrowersyjnych, ciężkich i smutnych.
Rozmawiamy przez wyznaczony czas akceptując ciszę i pokonując ją.
Nie marudzimy i nie narzekamy.
Jesteśmy sobą i staramy się wysłuchać innych.
Dobrze jest mówić o sobie, ale nie za dużo.
Dobrze jest się otworzyć.
------------------------------------------------------------
Powyższa gra nie gra lawiruje wokół tematyki, która mnie ostatnio kilkukrotnie zaskoczyła i przykuła. Otóż cisza i rozmowa. To i to fascynujące. "Rozmowa" niszczy ciszę, łagodnie ją odsuwa i w trakcie trwania gry cisza nie istnieje. Zakładam, że miła rozmowa łatwo i szybko się rozwinie. Gra o ciszy mogłaby dla odmiany wyglądać jak długa medytacja w trakcie, której wpatrujemy się sobie w oczy. Tylko co to nam przekaże, jaką ciszę ujawni. Bo cisza ma kilka aspektów. Cisza wyklucza ze świata, w ciszy mózg odpoczywa odcina się od bodźców. Z drugiej strony cisza to moment gdy mózg ma swój moment odskoczni, cisza nie istnieje. Co z tego, że nie słychać dźwięków, skoro w głowie od razu pojawia się łoskot niemiłosierny. Ja w ciszy słyszę świerszcze, a potem myśli, które ciężko zatrzymać. Więc jak to z tą ciszą jest. Który jej aspekt chciałbym w grze przedstawić? Kurcze nie wiem, ale pomyślę i dam wam znać. Tymczasem "Rozmowa". Ah terminu nie podaje, potraktujmy to jako forumowy wybryk.
-
Nie, właśnie, że nie! Podaj termin, a się zjawię :)
Offtop, choć pokrewnie: Kiedy się w końcu wszyscy(którzy zostali) spotkamy?
-
Ależ zakamuflowane i ukryte przekazy tu nam podsyłasz. Bardzo sprytne. Gra co to nie jest grą, ale każdy w nią gra, a przynajmniej grać powinien, więc na wszelki wypadek dobrze, żeby każdy znał jej zasady coby lepiej się wszystkim grało. Choć to nie gra.
-
Zakamuflowane to są opcje, ja jestem cud miód do rany przyłóż i nic nie kamufluje.
Może tak nie wygląda ale myślałem o zagraniu w takie coś. Choćby w ramach ćwiczenia. Zwykła rozmowa, ale jednak wymuszona, skierowana na wytworzenie miłego nastroju. Taka "pieprzona terapia" jakby kolega Kamson powiedział.
-
Czy tylko mi pasuje tu setting dżentelmenów i madam i te sprawy? :D
-
Ja chyba bym nie umiał zagrać w coś takiego.
-
Jakich dam? to gra w której po prostu rozmawiamy, nie na wydumane tematy tylko o sobie. I to wbrew pozorom nie musi być łatwe.
-
no i co z tego że rozmawiamy, ale jeśli trzymamy się w ryzach to jakieś stroje oficjalne też mogłyby być :P
-
Zrozum, że tu chodzi o to aby być sobą, ja nie ubieram się w garnitury a ty w sukienki. Nic nie stoi na przeszkodzie aby się przebrać, ale to według mnie nie potrzebne.
-
Świetne, jednocześnie będące chyba większym wyzwaniem niż wiele poprzednich gier, mimo, że to grą wcale nie jest, a dodatkowo szansę uczestniczenia w "ciszy" będą mieli także Ci, którzy nie zaglądają tu, bo po prostu brakiem obecności spełnią swoją, bądź według nas swoją, interpretację tejże Ciszy. ;)
Szepcie, nie zbywaj Polaka, może on bardzo delikatnie chciał nam się do czegoś przyznać a'propos tych dam.:)
Miła rozmowa, oto wyzwanie w tym miksie charakterów...