Virus
Sekcja Larpowa => Dyskusje => Wątek zaczęty przez: Szept w Maja 26, 2008, 15:49:24 pm
-
Pozwolę sobie wyodrębnić kilka gatunków gier, może się to komuś przyda a może wywoła jakąś dyskusję. Każdą z nich można łatwiej bądź trudniej zorganizować. Większość mnie interesuje.
1. LARP cykliczny. Swobodny bez większych ograniczeń. Zasadą główna jest swoboda działań. Wystarczy działać z charakterem postaci, odgrywać jego silne i słabe strony aby sprawić, że gra będzie przyjemna. W tym rodzaju larpa, gracze spotykają się w określonych odstępach czasu, grają tymi samymi postaciami, rozwijają je i starają się osiągnąć cel wybrany samemu bądź przydzielony przez organizatora. Często pomiędzy takimi grami gracze mogą i rozwijają swoje postacie (tzw.: downtime). Myślę, że ten rodzaj jest abrdzo ciekawy bo po pierwsze ma największe możliwości i po drugie jest totalnie nieobliczalny -intrygi założone przez MG często przeobrażają się w całkiem coś innego niż planował.
1a. LARP jednostrzałowy. Wszystko jak w larpie cyklicznym z tą różnicą, że gra opiera się na specjalnie przygotowanym scenariuszu. Gracze dostają swoje postacie i cele, gra kończy się i nie jest kontynuowana. Być może taki układ sprawia, że gracze bardziej koncentrują się na grze a nie na przetrwaniu.
2. LARP stacjonarny. Gra na zdecydowanie mniejszą skalę. Opiera się na odgrywaniu postaci i określonych scen. Gracze grają postaciami stworzonymi specjalnie do tej gry, często przebywają w jednym pomieszczeniu, starają się swoimi postaciami wzbogacić świat i klimat. W tym rodzaju gry możliwe są sztuczki aktorskie, sceniczne - zatrzymywanie czasu, chór, gra miejscem itd itd. Nie liczy się tu rozwój postaci liczy się sama satysfakcja z gry. Najważniejsze by dobrze odegrać postać nawet jeśli skończy się to śmiercią.
3. LARP bitewny. I tu możliwości jest równie dużo jak w każdym innym. Podstawa to oparcie gry na walce - i bez znaczenia czy będzie to walka bronią białą, palną czy workami z wodą. Grunt aby była walka. Przeważnie w takiej grze intrygi są albo bardzo proste albo nie ma ich wogóle. Często alrp bitewny bardziej przypomina grę terenową niż grę rpg. Odgrywanie postaci jest mocno uproszczone i nikomu to nie przeszkadza (przynajmniej nie powinno). Warianty mogą określać czas, warunki zwycięstwa, poziom realności itd itd.
4. LARP wędrowny. Taki rodzaj to może nie rodzaj tylko pomysł, który mam ale nie pasował do innych kategorii. Wydaje mi się, że dobrym pomysłem byłoby stworzenie cyklu gier opartych na wędrówce. Cała gra toczy się w marszu, narzucamy czasy (bo coś goni, bo coś boli, bo ktoś czeka itd) i narzucamy miejsca. Gracze wędrując odgrywają postacie, słabszych trzeba nieść chorych dobijać :) żartuje ale wyobrażam sobie taką wędrówkę z Warszawy do Otwocka na przykład przez Lasy z bardzo licznymi przerwami na wstawki fabularne, na walkę itd.
5. Gra miejska/ Gra leśna. W danym terenie rozmieszczone są punkty kontrolne z których można się czegoś dowiedzieć, w zależności od wariantu gra może być czystą zabawą terenową albo grą fabularną. W przypadku gry fabularnej poza punktami kontrolnymi gracze odgrywają postacie i starają się wczuć w zadane realia. Dodatkowe atrakcje w stylu unikanie kontaktu z brunetami, albo strach przed ludźmi uatrakcyjniają grę. Przykładem fabularnej gry miejskiej są larpy w realiach Wampira. Tam każdy gracz jest wampirem, chodzi po mieście i udaje, że nie gra:) konflikty między graczami rozwiązuje się skomplikowaną grą papier -nozyce (ale z rozbudowanymi zasadami).
Przykład gry miejskiej nie fabularnej to akcje organizowane przez gazety rózne i mające na celu poznanie miasta, danego terenu, zapoznanie się z jego historią itd.
6. Poszukiwanie skarbu. To właściwie rodzaj gry miejskiej/ lesnej. Gracz dostaje mape i dalej działa sam, musi cos odnaleźć, zebrać wskazówki i wykopać - wydobyć skarb.
-
Po mini larpie i wojnie ogrodnikow mialbym ochote na ten LARP wedrowny...to mze byc calkiem calkiem ;]
-
a ja po mini larpie i wojnie chciałbym jeszcze raz wojnę, i jeszcze, i jeszcze... a tak serio to ten wędrowny ardzo mi się spodobał
-
Mi też podoba się wędrowny, dużo pomysłów do niego pasuje, zobaczymy może uda się zorganizować - o ile dacie radę iść kilkadziesiąt kilometrów i jeszcze grać.
-
wiesz co? samo dojście do miejsca ostatniego larpa, mogły by być z powodzeniem samo w sobie wędrownym larpem! I mielibyśmy trzy! (wędrowny-właściwy-wędrowny powrót)
-
No co ty Greed taki spacer nazywasz od razu wędrówką? mówiąc o larpie wędrownym planowałem coś dłuższego, idziemy np do Celestynowa lasami a wracamy pociągiem, albo i dalej do bunkrów w Glinie. Widzę, że ten typ budzi największe zainteresowanie.
-
jestem za larpem wędrownym ale jak już wspomiano po mini i wojnie
ale ten dystans to mozna skrócić moze do 20 km ale kilkadziesiąt to lekka przesada
a przynajmiej dla mnie
a tak wogule to było by niesamowicie trudne do zorganizowania dla orgów
-
nie wiem co za problem w ustaleniu którą ścieżką pójdziemy...
A co do organizacji- to nawet możemy być np. prowadzeni przez Szepta <lub jakiegoś orga tajniaka> a cienista z pomocnikiem będzie biegła kilometr przed nami i ustawiała znaczki, chorągiewki i karteczki. To pozwoliłoby uniknąć pomylenia trasy
-
Hehe tak Kubala zakładając, że Cienista się nie zgubi, z tego co mi się widzi chciałbym pójść przedmościem Warszawy ale w tym terenie bywaja rózne atrakcje.
Organizacyjnie będzie ciężko ale to co napisał Kubala to idealne rozwiązanie, ktoś znający świat może ja prowadzi grupę, tworząc historię, siejąc panikę itd, itd -mógłby tu powrócić pewien irytujący niektórych bohater a z przodu idzie kilku orgów i rozstawia karteczki inne dodatki. Mam wizję, pomyslę ale narazie zobaczymy jak przetrwacie wizje do mini.
-
wbrew ogólnemu obrazowi jestem skromnie ujmując kopalnią pomysłów- czasem szalonych, no ale cóż- jak kopiesz węgiel, możesz trafić na siarkę ^^
-
No brawo Kubala, więlkie dzięki za docenienie i umieszczenie w ewentualnej sytuacji. Ale szczerze odległość do 40 km jest spokojnie do przebycia dla przeciętniaka. Kijek jeśli miałbyś z tym problem pora wziąść się za sporty:D Polecam. Mówią, że sport to zdrowie :P
Z orientacją u mnie też nie najgorzej, choć przyznam, że wolałabym mnie j abstrakcji niż więcej. Tak czy inaczej chętnie się najmę do czegokolwiek :).
-
dobra, jak już chwalą, to się popiszę ^^
Do oznaczania kierunków <strzałki itd.>
-Taśma klejąca w kolorze... jasnym <biała/żółta> głowny powód? stosunkowo łątwo się zrywa, nie zanieczyszcza, nie niszczy mienia... no i jest widoczna ^^
- Smaczki A'la zagadki <mini> logiczne w stylu "znajdujemy kartkę, jest na niej napis "najciemniej pod" no to główkujemy chwile i odkrywamy ze chodzi o latarnie. potem idziemy i cala droge ogladamy kazda latarnie jaka spotykamy.
-Tajemniczy wędrowcy ^^
a kijek nie w formie bo obojczyk- prosimy o wyrozumiałość ;D
-
Ja bardzo wyrozumiała jestem, ale wiem na których kończynach się normalny człowiek porusza.
-
tu chodzi bardziej o to, że musiał trochę leżeć... i sie chłopak... jakby to delikatnie ująć... no oponka ^^
-
może i tak ale przez ów obojczyk nie ruszałem sie przez 2 miesiące więc formę utracilem
a co do sportów to uprawiam ich dużo naprawde
-
Bynajmniej nie naskakuję na nikogo, ale ja 7 razy w gipsie byłam i formy nigdy nie straciłam. Rozumiem, obojczyk wygrywa z moimi złamaniami , bo ja tylko ręce i nogi łamałam:D. Jednakże chodzenie można uprawiać i z zagipsowanym obojczykiem, ale chyba ty Kijek w gipsie nie siedziałeś z tego tytułu. Z resztą co za różnica jakie utrudnienia. Ważne, żeby forma była, bo ma być. Więc pobiegaj sobie nieco, schody w ilościach mnogich pozaliczaj, przysiady może :) coś ciekawego do uprawiania zawsze się znajdzie.
-
Ostatnio pojawił się nowy rodzaj larpa mianowicie coś w deseń tego co działo się w piątek.
Gracze idąc na takie wydarzenie mają okazje odczuć silne emocje i maksymalnie wczuć się w swoją postać, nie wczuć, stać się kimś innym. W dużej mierze gracze sami tworzą wydarzenia jakie się pojawiają. Org, nie ma wpływu na to jakie zdarzenia stworzą gracze, lecz sam także może je tworzyć. Org jest tam tylko po to aby grac razem z innymi i również odczuwać wielkie emocje. Co jakiś czas odgrywane są zdarzenia, które stworzą gracze. Taka wizualizacja sprawia, że gracz jeszcze bardziej wszystko przeżywa, nawet jeśli gra się inną postać. Na takie larpy nie potrzeba dużego przygotowania, wszystko dosięga gracza dopiero w trakcie gry oraz po jej skończeniu.
Szept i ja chcielibyśmy wiedzieć ile osób byłoby czymś takim zainteresowanych. Robienie takich gier nie wyklucza dram i reszty LARPów, ale może bardzo urozmaicić repertuar.
Pozdrawiam Medico.
-
Właściwie to pojawił się jeden nowy rodzaj i kolejny jest na horyzoncie. Nie mamy nazw na te nowości, trzeba by się zastanowić nad klasyfikacją tak coby w zapowiedziach jasno określać jakiego rodzaju szykujemy grę.
Medico opisał bardzo ogólnie schemat gry typu Granica. Doświadczenie pokazało, że takie gry nie muszą być duże. Mniejsza ilość graczy pozwala poznać historię z różnej perspektywy, zarówno z oczu postaci pierwszoplanowej jak i postaci drugorzędnej. Gracz może być jednocześnie zabójcą i ofiarą. Przechodzenie pomiędzy postaciami jest i powinno być płynne.
Gracze tworzą zdarzenia tak jak pisał Medico, tworzą zdarzenia ale trzymają się granic określonych przez Org. Ciekawe jest to, że Org gra cały czas a aby to było możliwe Org wplątuje w historię rzeczywistość i siebie.
Wiele elementów takiej gry osadzonych jest w rzeczywistości, do znanych elementów, do przebitek z życia, filmów itd itd. Granica miała dużo wspólnego z Gim27, psycholog nazywał się Łukasz Nieścierewski, a pedagog Maciej Tomaszewski. Osadzenie w rzeczywistości sprawia, że gra trafia głębiej, jest bardziej wstrząsająca i emocjonalna. To żelazny punkt gier tego typu. I od razu wytłumaczę, nie jest powiedziane, że taka gra nie może się toczyć w jakimś wydumanym świecie, nawet w takich realiach można się mocno odnieść do rzeczywistości i wstrząsnąć graczem.
W grze tego typu nie ma granic. Czas, rzeczywistość, przestrzeń, wszystko się przesuwa.
Fabuła i scenariusz. Może wynieśliście wrażenie, że czegoś takiego w ogóle nie ma. To mylne wrażenie, i jedno i drugie istnieje i jest mocne. Ba po prawdzie, to można odnieść wrażenie, że gra bywa bardzo mocno kierowana. Że jest liniowa. Tylko, że owa liniowość pojawia się w zgodzie między prowadzącym a grającym. Gracz sugeruje, Org koryguje, naprowadza. Odgrywamy fragment, zamykamy oczy, wracamy na miejsca, inny czas, zamykamy oczy i wszystko to idzie do przodu tworzy historię. W trakcie gry wszyscy czują historię, sama zaczyna wyłazić. Można odnieść wrażenie, że to nie my gramy tylko ta opowieść się przeciska tak samodzielnie.
Ostatnie zdanie brzmiało dziwnie prawda? I tak jest, te gry są i będą dziwne. Tylko dziwni ludzie mogą w nie grać. Ludzie gotowi otworzyć się, poddać nurtowi opowieści, przeżyć coś. Ta gra jest przeznaczona tylko dla osób dojrzałych emocjonalnie. Po dwugodzinnej grze są emocje, po grze trwającej 5 godzin, nie wiem co by było.
Zgłaszając się do takich gier, trzeba się poważnie zastanowić i zgodzić dostosować do pomysłów prowadzącego. To już taka nie do końca zabawa. To jest Performance Właściwie przy takiej grze widzowie by się nie nudzili jak przy normalnej dramie.
Gra a film
Jest to najbardziej filmowy rodzaj LARPów jaki istnieje na tej liście. To właściwie jest film. Sceny się przeplatają, załączają w różnych momentach, skaczą. Raz jesteś kolesiem w dżungli światło gaśnie a ty leżysz w szpitalnym łóżku otwierasz oczy i dżungla to wspomnienie tylko. Toczy się romans w szpitalu, ale zasypiasz i znowu dżungla i przeżycia. To się da oglądać. To jest płynne.
Chyba nic nie pominąłem, przeczytajcie i pytajcie, lepiej rozstrzygnąć tu wątpliwości przed kolejną tego typu grą.
-
Dobrze by pewnie było gdyby osoby chętne zadeklarowały się tu, że interesuje je taki rodzaj LARP'a.
Ja bym chciał wziąć w czymś takim udział, ale myślę, że nie może być takich LARPów zbyt często, ponieważ nie można dać się do nich przyzwyczaić graczom. Wtedy nie wywoływały by już tak silnych emocji.
-
chętnie wezme w czymś takim udział. Poeksperymentujmy :D
-
Ja, jeżeli o tą dojrzałość... Hmmm... Otwarta to jestem, dziwna chyba też. Jestem na tak. Chciałabym to zobaczyć na żywo. Chcąc to zobaczyć, chcę to przeżyć.